از حضرت صادق عليه السلام مروى است كه كسى كه بگويد سه مرتبه در وقتى كه در خوابگاه خود درآيد:
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى عَلا فَقَهَرَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى بَطَنَ فَخَبَرَ وَالْحَمْدُلِلَّهِ الَّذى مَلَكَ
ستايش خدايى را كه برتر آمد و چيره و ستايش خدايى را كه نهان است و آگاه و ستايش خدايى را كه مالك است
فَقَدَرَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذى يُحْيىِ الْمَوْتى وَ يُميتُ الاَْحْيآءَ وَ هُوَ عَلى كُلِّ شَىْءٍ
و نيرومند و ستايش خدايى را كه زنده كند مردگان را و بميراند زندگان را و او بر هر چيز
قَديرٌ
توانا است
بيرون آيد از گناهان خود مانند روزى كه زائيده او را مادَرِ او و اين روايت را صدوق و شيخ نيز نقل كرده اند و در عدّة الدّاعى از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده كه اين اَدْنى چيزى است كه مجزى است از تحميد و لكن در آن روايت حمد دوّم بعد از حمد سوّم است